Schreef gisteren in mijn blog over iemand hier in het hotel die in zichzelf zat te praten in de gemeenschappelijke keuken. Toen ik iets te drinken ging maken in de keuken, raakten de man en ik aan de praat. Heb bijna een uur met hem zitten praten. Met wat Engels en een app die gesproken woorden omzet in een vertaling naar het Engels of het Nederlands. Grappig, hij was ook 69, werkte niet meer, was ook op vakantie. Was 10 dagen in Kyoto. En had een dementerende moeder. Zo zie je dat je toch wat meer te weten van elkaar komt zelfs door gebrekkig Engels en een app. En dat met een Japanner, die er niet om bekend staan dat ze gemakkelijk contact willen maken met je.
We hebben elkaar foto's laten zien van onze huizen, ik van mijn kinderen en kleinkind. Gepraat over van alles en nog wat. Ik moest moeite doen om het gesprek te stoppen omdat ik naar bed wilde.
Toen ik vanavond laat thuiskwam, om kwart over acht, stonden de eigenaresse en de man bij de balie zich af te vragen waar ik bleef. Ze waren een beetje ongerust geworden.
Er werd me iets lekkers te eten aangeboden, zelfs werd voorgesteld om samen naar de sauna te gaan vanavond. Maar ik ben er te moe voor en misschien wil ik ook wel niet dat mensen "zo'n beslag op me leggen". Zeker niet door de mensen die ik over een paar dagen niet meer zie. Maar ik mocht altijd op vakantie in Japan bij de man komen logeren.
Was vandaag naar Nara gereis om de hoogste en grootste Boeddha te zien. Zittend in het grootste houten huis ter wereld. Werelderfgoed natuurlijk. Heb de Boeddha van dichtbij bezien. Indrukwekkend.
Na bezoek aan deze man werd ik onder weg voor de tweede keer gevraagd voor een interview. Zelfde vragen, zelfde antwoorden. En nu op de foto met zijn vieren.
En wat overkomt me, nog een derde interview! Ben populair 😆😆😆
Daarna naar het Kasuga Taishaheiligdom. Opnieuw weer werelderfgoed. Iedere twintig jaar wordt het weer afgebroken en opgebouwd. Voor het eerst werd dit afbreken in 788 gedaan. Het reinigt en het vernieuwt, een shintoistisch principe. Van het hout dat overblijft maken ze eetstokjes. En wat een lantaarns staan er, niet te tellen. Dat moet er mooi uitzien als ze allemaal branden.
In Kyoto teruggekomen ga ik nog even uitvoerig genieten van het futuristische kunstwerk van Hiroshi Hara: het station. Ongelooflijk mooi, maar wel winderig en koud......
En tenslotte naar nog een werelderfgoed de Toji. Ben ruim buiten sluitingstijd dus moet het doen vanaf de weg met het zicht.
Bij elkaar vandaag zo'n 12 a 15 kilometer gelopen.
Morgen laatste dag in Kyoto. De tijd vliegt voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten