Voordat ik Yokohama verlaat en naar Narita reis naar mijn laatste hotel voor de overnachting, ga ik nog een paar uurtjes het havengebied van Yokohama verkennen. Want gisteren is er weinig van gekomen door de lange reis en door de actie “kaartjes schouwburgseizoen 17-18”. Ik mag mijn rolkoffer en rugzak in de lobby van het hotel achterlaten. Dat scheelt een heleboel. Handjes vrij.
Voor half tien loop ik al buiten en bereik na een half uurtje onder het gebladerte van de bomen van de Ooaka River het moderne havengebied van Yokohama. Voordat ik daar ben heb ik al de nodige foto’s van mensen die ik tegenkwam gemaakt. Natuurlijk altijd gevraagd om ze te mogen fotograferen. Ook zet ook een lief oud echtpaar op de foto. De man zet zelfs zijn bril af voor het maken van de foto. We bekijken na het maken van de foto samen de foto en de twee oudjes moeten heel erg giechelen. “Moet je ons nou zien, zo hand in hand, zullen ze wel denken”.
Voor het eerst in Japan zie ik 3 mannen die samen voor een achttal kleutertjes zorgt. Schattig zo met de outfit die ze daarbij dragen.
Het vernieuwde havengebied van Yokohama is een lust voor het oog voor degeen die van moderne architectuur houdt. Er staan prachtige gebouwen,
waaronder de Landmark Tower Yokohama
( https://nl.wikipedia.org/wiki/Yokohama_Landmark_Tower en http://www.yokohama-landmark.jp/web/english/ ). Dit gebouw trekt alle aandacht naar zich toe in dit gebied: door zijn hoogte, zijn bouwstijl en door de vorm. Werkelijk prachtig. Je kunt hem niet te vaak fotograferen.
In dit zelfde gebied Minato Mirai 21 ligt ook een zeiltrainingschip. Wat een tegenpolen: het schip en de Landmark.
Kenzo Tange ontwierp in dit gebied het Yokohama kunstmuseum. Ik neem er een kijkje. Een duur museum voor Japanse begrippen. Maar het is mooi. Een beetje stijf doet het aan. Allemaal “stevige” rechte muren. Een beetje klassiek van bouw. Een beetje Grieks. Mooie exposities zijn er te vinden. Zeer gevarieerd. Zadkine (Rotterdam!) is er ook te vinden net als Rene Margritte om maar iets te noemen. Had wel iets mee willen nemen voor thuis.
En buiten spelen de kinderen in het fonteinenbad. Ze vermaken zich geweldig. Moeders die erbij staan genieten net zoveel. Heerlijk om te zien.
Ik wandel een poos door dit gebied. Je hebt er prachtige uitzichten. Landinwaarts, maar ook meer naar de zee. Ik zie de Yokohamabaaibrug liggen. Prachtig dat wit van de brug tegen het felle blauw van de lucht.
Loop ook door Yokohama Cosmo World met z’n grote rad en allerlei vermaakspelen, zoals de rollercoaster. De Efteling is een kleintje als je dit hier allemaal ziet. En alles loopt door elkaar. Op een kleine ruimte zoveel mogelijk gillen, schreeuwen en spetteren.
In dit Shinkodistrict liggen ook diverse groene parkjes, die allemaal vol met bloemen staan. Mooi dat contrast met de stenen bouwwereld.
Om half een kijk ik naar boven naar de zon. Hij staat bijna loodrecht boven me.
Rond half twee wandel ik terug naar mijn hotel en haal de rolkoffer en rugzak op. Daarvoor heb ik nog even bij mijn eigen kruidenier de middagvoorraad gekocht en opgepeuzeld. En wie kom ik weer op de terugweg tegen, jawel hoor, “ zij van gisteren”. We lachen beiden als we elkaar voorbij lopen.
Richting treinstation Koganecho en daarna met de trein naar Yokohama centraal. Daar stap ik over op de Ltd. Exp Narita Exress 39 die me naar Narita Airport Terminal rijdt. Heb voor deze rit weer gekozen voor een gereserveerde plaats. Wil geen risico lopen om bijna 1,5 uur te moeten staan. Zitten is het helemaal waard!
Als ik uitstap op de terminal 2 van het vliegveld Narita neem ik even een time-out met een koffieplus. Even kijken hoe ik bij het hotel moet komen. Weet niet waar ik de shuttlebus kan vinden van het hotel en besluit dan maar om de weg van 2 km te lopen. En dat raad ik niemand aan. Lastig, ook met Google Maps op de iPhone. Ik had meer mijn best moeten doen om de shuttlebus van het hotel te vinden ……
Bezweet kom ik aan in het hotel. Pas een kwartier na het mogelijk in-checkmoment, dus eigenlijk heel goed getimed.
Ik kijk mijn ogen uit in dit hotel. Zo luxueus heb ik het nog nooit mee gemaakt.
Op mijn kamer op 10 hoog kijk ik zelfs op de start- en landingsbaan van het vliegveld. Kan toch niet mooier zijn.
Mijn vakantie in Japan zit erop. Was 4 weken op pad.
Heb zo’n 3.500 km getreind en zo’n 250 km of meer bij elkaar gelopen. Hoeveel voetstappen zouden dat zijn? Hoeveel traptreden zou ik beklommen hebben bij al die tempels? Heb vele kilometers afgelegd met metro en bus. Heb geslapen, geleefd in 10 verschillende hotels. Heb leuke contacten in Kyoto met Luna en Hajime opgedaan. Vanochtend nog heb ik ze een laatste keer vanuit Japan gemaild en bedankt voor hun leuk contact. Heb voor het eerst in mijn het leven enig zins gevoeld wat het is om als artiest constant op reis te zijn. Van stad naar stad, van hotel naar hotel. Ik weet niet of dit mijn leven zou zijn.
Japan heb ik beter leren kennen, maar ondanks het feit dat ik op veel plaatsen ben geweest, realiseer ik me dat Japan nog veel meer te bieden heeft. Ik heb er iets van mogen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten