Vandaag vertrek ik uit Nagasaki. Ga weer richting Tokyo. Maar doe eerst nog Osaka aan. Moet daarvoor zo’n 800 km met de Shinkansen rijden. Vertrek om twintig over negenen uit Nagasaki en ben zo rond half drie in Osaka. Moet dan nog een paar keer van trein wisselen om bij mijn hotel te komen. Qua hotel is het vandaag een grote overgang. Van een prachtige kamer, kom ik terecht in een wat klein kamertje. Mijn bed kan er staan, maar veel meer ruimte is er niet. Er staat wel een koelkast en er hangt een tv. En een heel groot apparaat om de temperatuur naar beneden te halen. Ga vandaag van een eigen badkamer over op een gedeelde badkamer. En ik mag gebruik maken van de gemeenschappelijke keuken. Het is altijd weer schakelen bij zo’n grote verandering.
Het hotel ligt in een oude buurt, waar geen mannen wonen die ik elke dag in een mooi gestreept pak en een mooie aktetas naar hun werk zie gaan. Nee, hier woont de arme bevolking van Osaka. Hier wordt, bij wijze van spreken, elke yen twee keer omgedraaid voordat de yen uitgegeven wordt. De mensen leven hier ook op straat. Ze zitten met een drankje bij elkaar. Praten met elkaar of schoppen wat gekkigheid. Ook een buurt waar veel restaurants te vinden zijn. Sommige bieden plaats aan maar 4 of 5 mensen. En er zijn ook genoeg barretjes, waar niet de man achter “de tap” staat, maar waar de jonge vrouw bedient. En dan wel de jonge vrouw die losjes in de blouse is. Een wijk met veel ouderen.
Bij het staan op het perron in Osaka zag ik een trein met een coupe, waar alleen vrouwen mochten zitten. Bijzonder.
In de meeste treinen trouwens kunnen de stoelen aangepast worden aan de rijrichting door een simpel systeem.
Gedurende de treinreizen ben ik over ontelbare rivieren/riviertjes gegaan. Meanderende en ook gekanaliseerde. Met bijna altijd stromend water. Dat water gaat vaak naar zee.
Met de zee hebben Japanners iets. Natuurlijk Japan ligt geheel in zee en de zee geeft de Japanners veel qua voeding en grondstoffen.
Ze gaan ook creatief om met al dat water. Ze bouwen er zelfs vliegvelden in. Nagasaki’s vliegveld ligt in een binnenzee en bij Osaka ligt het vliegveld zo’n 30 km van de kust in zee.
Japan heeft een elektriciteitsnet dat draait op 110 volt. De apparaten van Apple kunnen daar zonder problemen mee omgaan. Die zijn zo gebouwd dat ze automatisch schakelen tussen de verschillende voltages. Alleen moet je een tussenstekker meenemen(type A) waarop onze eigen stekker geplaatst kan worden.
Andere apparaten moeten gebruik maken van een omvormer.
Ik let vanuit mijn oude beroep op kinderen. Zet ze ook vaak op de foto. Groot en klein. Probeer soms ook contact met ze te zoeken. Omgekeerd hoor ik vaak “ hello” naar me roepen.
Vaak zie ik kinderen die in het pakje van de school lopen. Maar gisteren zag ik in de tram in Nagasaki een groepje kinderen van een jaar op 10, die zonder leerkracht, maar wel met een dik opdrachtenboek praktisch bezig waren geweest. Waarschijnlijk naar een bijzondere plek geweest om daar informatie te verzamelen. Ze zagen er zeer zelfstandig uit. Waren allemaal gekleed in vrolijke Westerse kledij. Daltonkinderen?
Op verschillende plaatsen heb ik gezien dat leerkrachten of mensen die iets wilden vertellen aan de kinderen, de kinderen maanden om op de grond te gaan zitten. Het bracht duidelijk rust teweeg in de groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten