een maand met de rugzak in japan: van Magome naar Kyoto

14 mei

Om 5 uur wakker. Buiten is het al licht.

Om even voor 7 uur ga ik eruit. Er moet voor 9 uur uitgecheckt waren en ook mijn bus gaat om 8.40 naar het station van Nakatsugawa. Opstaan gaat in Japan beter dan thuis.

Ik ben niet de enige die er vroeg uit is. Om half zeven werd er al een wijsje afgespeeld in het huis. Waarschijnlijk voor degenen die nog vroeger dan ik op moesten opstaan of wellicht een melodietje voor iets anders. ik weet het niet.

De bus is op tijd en ik ook. Dus we kunnen naar het station.

Ik vond het achteraf gezien wat vochtig in Magome. Buiten maar ook in huis. Komt waarschijnlijk door de regen en door de stromatten op de grond in het verblijf.

Na een niet te lange treinreis rijdt om half twaalf de trein het station van Kyoto binnen.

Ik heb de reisgegevens van metro et cetera naar mijn verblijf opgezocht en genoteerd. Moet 2 metrolijnen nemen en dus een keer overstappen. Bij de automaat voor de kaartjes wordt het weer even moeilijk. Al gauw schiet een jonge westerling me te hulp en even later komt er ook een Japanse vrouw bijstaan. De jongeman en ik ontdekken dan vanaf mijn papier dat ik eerst een regionale treinlijn moet nemen en niet een metrolijn. Als dat duidelijk is, gaat het weer alsof ik dit al jaren doe.

Nu weer blijkt dat ik me soms teveel op iets concentreer en dan, wat ik de omgevingsvariabelen noem, vergeet. Dit keer was het de opmerking JR bij mijn eerste reis in Kyoto. Geen metrolijn, maar een een regionale treinlijn.

Ik had hetzelfde bij mijn eerste instap in de bus naar Magome. Ik wilde en ook de vrouwen die dezelfde bus namen, weten wat de reis kostte. Er moest namelijk het juiste bedrag betaald worden aan de chauffeur. Er kon niet gewisseld worden. Dus liep ik naar de chauffeur en vroeg wat de rit kostte. 560 yen zei hij. Toen ik weer was gaan zitten en de bus inkeek richting chauffeur, zag ik op het deel boven de voorruit met redelijk grote letters geschreven dat de rit 560 yes kostte. Door me te concentreren op de vraag aan de chauffeur, nam ik de andere informatie uit de bus niet tot me. Als ik dat wel had gedaan, had ik de vraag niet aan de chauffeur hoeven stellen.

Bij het verlaten van de bus in Magome wees ik naar het bordje met de informatie over de ritprijs aan de chauffeur en zei: stupid, stupid. We moesten alle twee hard lachen.

Door overgeconcentreerd of wat gespannen te zijn, vergeet je dus gewoon om alle info om je heen mee te nemen in je handelen. Ik heb nog een aantal voorbeelden van het beschreven tijdens de afgelopen 14 dagen. Herkenbaar probleem voor jou?

Aan het eind van de reis kom ik boven in de metrogrond n de buurt van mijn hotel. Haal eerst wat geld uit de muur en doe een hapje in een modern aandoend restaurant. Moet lachen om een jonge moeder en haar ondeugende zoon. Je ziet dat het haar moeite kost om dit manneke in het gareel te houden. Mag de twee vastleggen op de foto.

Na het inchecken wandel ik langs de rivier die hier in de buurt loopt. Veel mensen nemen het er van. Het is zondag en het is moederdag.

Loop daarna door de wijk. De straten lopen hier allemaal kaarsrecht en parallel aan elkaar.

Kom terecht in het keizerlijk park. Daar wordt alles in de gelegenheid gebracht voor morgen. Dan wordt het Kyoto Aoi Matsuri Festival gehouden. Het stokrozenfestival.

Er wordt ook onder de aanwezige bomen door iedereen heerlijk ontspannen.

Bij thuiskomst in het hotel sta ik bijna een uur te praten met de manager van het hotel.

Na het douchen en het eten ga ik aan de slag voor dit verslag. De vrouw van de manager komt me papieren brengen voor het Kyoto Aoi Matsuri Festival. En voordat we het in de gaten hebben zitten we een uur met elkaar over van alles te praten. Er wordt zelfs een video-opname gemaakt van ons drieën: dan kan ik het thuis aan iedereen laten zien. En er worden foto’s gemaakt.

Voor meer informatie over het festival:

http://www.japan-guide.com/e/e3948.html

http://www.kyokanko.or.jp/aoi/