Hiroshima

18 mei

The Atomic Bomb Dome

Afscheid kan soms wat pijnlijk zijn, vooral als van beide kanten het afscheid lastig is.

Ik eet vanochtend mijn laatste levensmiddelen op in de gemeenschappelijke keuken. Dat doe ik in gezelschap van Hajime. Luna komt aangelopen en brengt me een etenspakkertje voor onder weg. 

hapje voor onder weg en kaartje Luna

Ze drukt me vooral op het hart om goed voor mezelf te zorgen en goed op te passen. ’t Is een schat. Een prachtige manager van Stella Gosho in Kyoto.

Kan het met iedereen goed vinden en heeft goed zicht op alle hotelgasten.

Een beetje zenuwachtig neem ik afscheid van Luna en van Hajime. Ik denk dat Hajime me zal missen voor de gesprekjes aan tafel, ’s ochtends en ’s avonds. Van beide kanten kost het ons moeite om door dit afscheid te gaan. Als ik buitensta om te vertrekken komen Luna en Hajime ook naar buiten om me uit te zwaaien. Als ik de bocht van de straat om ga, kijk ik nog even om en sta even stil. Jawel Hajime staat nog steeds buiten. Uitgebreid zwaaien we naar elkaar. We hebben afgesproken met zijn drieen dat we e-mail contact houden. En dat doe ik ook als ik vanmiddag in het grote park sta met alle tekens die horen bij 5 augustus 1945. The Atomic Bomb Dome, het Children’s Peace Monument, Flame of Peace, het international Conference Center Hiroshima, The Gates of Peace. Kortom het Hiroshima Peace Memorial Park ontworpen door de bekendste Japanse architect Kenzō Tange. 

Het is een bijzondere ervaring om in dit park te lopen. Bijzonder omdat in deze omgeving een nieuw tijdperk ingegaan is.

“ De flits uit de hoogte”  bracht ellende, verdriet, pijn, maar uiteindelijk ook de vrede.

Ik heb vanmiddag na aankomst in mijn nieuwe verblijf een fiets gehuurd die bij dit hotel hoort. Daarmee toerde ik vanaf het hotel naar het park. Kan er ook in rond rijden en overal stoppen. En jawel hoor, ik word 3 keer gevraagd voor een interview. Door kinderen uit Nara. Uit Nara notabene waar ik nog maar kort geleden was. En de vragen ken ik, de antwoorden ook. Ik krijg steeds kleine presentjes na het interview. Leuk!

Na het park rijd ik een langs de rivier en geniet van alle mooie plaatjes die ik tegenkom. Ik beland zelfs bij Hiroshima Castle.

Op de fiets zie je toch meer in minder tijd dan te wandelen. Fiets zo een kilometer of 10 in het rond. En veilig op de stoep. Want de weg is soms te gevaarlijk.

Dat kan wel eens tot lastige situaties leiden. Gelukkig heb ik nog geen voorwiel tijdens het wandelen op de stoep tussen de benen gekregen :-)

Nog wat dingen die ik al eerder had willen schrijven. Misschien een beetje rommelig.

De bossen hier in Japan zijn zeer gevarieerd qua inrichting. Geen eenvormige dennenbossen, nee een mix van allerlei soorten door elkaar. Dat moet met de aanwezige kersenbloesems in de lente een mooi gezicht zijn.

Het spoor is hier smal. Allen de Shinkansen rijden op breed spoor. 

Ook grappig om te vertellen is het feit, dat je na het gebruik van koffie of iets anders zelf je lege kopje of je lege bord en dergelijke terugbrengt naar een speciale plaats.

Ook aardig om te vertellen is het feit dat er op allerlei plaatsen mooie toiletten te vinden zijn. Die in gebouwen van het spoor zijn super mooi en worden uitstekend onderhouden. Maar dat geldt ook voor de toiletten in parken en in de stad.

Hier houden ze rekening met het feit dat je soms tijdens winkelen hoge nood kunt krijgen!

En onder de sporen in grote steden bevinden zich uitgestrekte ruimtes met winkels, waar je rustig wat kunt eten of kunt kopen. Honderden meters lang zijn de gangen met deze winkels.