Hakone - trein, tadradbaan, gondel en boot & open air museum

11 mei

Zag vanochtend de eerste kakkerlak in Japan. Hij lag op zijn rug in de badkamer. Een goed begin van de dag. Waarschijnlijk ten dode opgeschreven.

Het is zonnig vandaag. Ben er al om 7 uur uit. Niet de eerste. 2 jongeren uit Indonesië zijn me voor. Maar ‘k ben wel de eerste die van de douche gebruik kan maken. 

En met een gedeelde doucheruimte is het maar de vraag wanneer ik bij later opstaan aan de beurt geweest zou zijn.

Ontmoet weer het Amerikaanse stel waarmee ik gisteren ook heb zitten praten.

Rond negen uur ga ik richting Hakone-Yumoto station. Een kaartje om naar “ boven” te gaan met de Tozai zigzaglijn is toch weer even zoeken. En ik maak blijkbaar toch een fout en zit nu met 2 kaartjes voor een afstand in de hand. Bij het een na laatste station op deze lijn stap ik uit voor het Hakone Openluchtmuseum. Prachtig! Een soort klein buitenpaviljoen van het Kroller Mullermuseum op de Hoge Veluwe. Maar dan mooier met al die beelden dicht bij elkaar in die prachtig verzorgde tuin. Goed om hier een paar uurtjes door te brengen met Picasso, Leger, Moore en vele anderen. De volgende trein, een tandradbaan, brengt me naar het Hakone Kunstmuseum. En jawel hoor: “ closed”. Ik zie inderdaad op de site dat dit museum op donderdag gesloten is. Had ik nog wel mijn Museumkaart meegenomen! 
Aan het eind van de tandradbaan stap ik over in de kabelbaan naar een heuvelrug waar je een prachtig zicht op de Fuji zult hebben. Voordat ik instap zie ik een paar keer dat een leuke, wat oudere Japanse moeder naar me kijkt en een paar keer met haar dochter over me staat te praten. We lachen een paar keer bij oogcontact naar elkaar. Met 12 anderen stappen we in de gondel van de kabelbaan die ons naar boven brengt. Tijdens het omhooggaan wordt er steeds voor foto’s maken van plaats gewisseld. Daardoor zit de moeder op een gegeven ogenblik bijna naast me en ik zie dat haar dochter een foto van ons samen wil maken. Als ik dat in de gaten heb, trek ik mijn mooiste gezicht. Iedereen moet lachen en de foto is geschoten. Waarschijnlijk vond de moeder mijn t-shirt leuk waarop staat: “Don’t Eat The Yellow Snow” . 

Nu we schrijven over de Japanse moeder, moet me iets van het hart. Ik ben de afgelopen dagen hier in Japan zeer gecharmeerd geraakt van de Japanse vrouw. Ze hebben een intrigerende uitstraling. Zelfs “ de oudjes” ! 😀 En de vele jonge moeders, die ik tegenkom, zijn zo verschrikkelijk lief voor de kinderen. Fascinerend. En het blijven soms grappige kleine mensjes die Japanse jongens en meisjes. Ik moet er steeds naar kijken.

Boven op de heuvelrug is de Fuji berg te zien. Er hangt alleen veel bewolking rond de top. Helemaal in zijn mooie vorm is hij dus niet te zien. Maar de sneeuw is wel goed te zien. Op de heuvelrug stinkt het verschrikkelijk naar zwavel. Geen wonder want in het Owaku-dani (dal van het grote koken) spuiten dampen uit stoomgaten. Je moet er niet te lang blijven hangen als astmatisch persoon. Dat wisten ze natuurlijk ook bij het begin van de kabelbaan, want daar kreeg ik een doekje dat ik voor mijn mond kan doen.

Na wat rondgekeken te hebben oude heuvelrug, daal ik langs de andere kant van de heuvelrug naar beneden naar het Ashimeer.

Neem daar een boot die over het meer naar de andere kant van het meer vaart. Onder weg komen er replica’s van historische boten voorbij gevaren. Een beetje gewild vind ik, zo op een binnenmeer.

In Moto-Hakone is een reconstructie te zien van Seki-shobarriere. Een soort controlepost uit de Edotijd op de Tokaidoweg tussen Kyoto en Tokyo(heette vroeger Edo).

Vanuit Moto-Hakone ga ik aan het eind van de middag terug naar Hakone. Als haringen worden we in de bus gestouwd. De weg gaat naar beneden en is erg kronkelig en soms steil. Gelukkig zit ik. Oudjes hebben bij drukte een speciale zitplaats in bus en trein.

Ik besluit om de dag en het verblijf hier in Hakone af te sluiten met een Japanse maaltijd. Dat doe ik bij het enig open zijnde restaurant. Niemand spreekt Engels en ik bezit te weinig Japanse woorden om me goed verstaanbaar te maken. Maar ik krijg wel een heerlijke maaltijd voorgeschoteld!